تبعیض به شکل‌های مختلف جامعه و محل زندگی، خانواده و کودک را تحت تاثیر قرار می‌دهد. توسعه یافته نبودن محل زندگی، یکی از شکل‌های تبعیض است. کودکان متعلق به اغلب اتنیک‌ها، عرب‌ها، کردها، بلوچ‌ها، ترک‌ها، ترکمن‌ها و لرها اغلب در مناطق حاشیه‌ای زندگی می‌کنند که معمولا با امکانات توسعه‌ای محدودی مواجه‌اند. دسترسی برخی از کودکان این مناطق به امکانات آموزشی، بهداشتی و تفریحی به اندازه‌ای محدود است که گاهی جان و سلامت آن‌ها برای دسترسی به هر کدام از این امکانات به خطر می‌افتد. از طرف دیگر توسعه یافته نبودن این مناطق، دسترسی والدین‌شان به آموزش اولیه و مهارت آموزی و همچنین دسترسی به مشاغل را محدود می‌کند که به فقر آن‌ها منجر می‌شود. آن‌ها در بسیاری از موارد ناچار به استفاده از کودکان‌شان برای کسب درآمد می‌شوند. این خانواده‌ها همچنین ممکن است برای داشتن موقعیت بهتر یا به دلیل شرایط اقتصادی و محیط‌زیستی محل زندگی‌شان، ناچار به مهاجرت داخلی شوند و معمولا در حاشیه شهرهای بزرگ اسکان می‌یابند، موضوعی که احتمالا دسترسی این کودکان به خدمات را محدودتر هم می‌کند. همچنین در بسیاری از موارد کودکان دختر که پیش از این نیز به عنوان کارگران خانگی مشغول فعالیت بودند، ناچار به ازدواج می‌شوند.
